بحث آزاد

سلام امید؛ چند دقیقه پیش داشتم هم اندیشانو می خوندم و فکر می کردم. رفتم پشت پنجره دیدم یه پروانه پشت شیشه داره بال بال می زنه. خلاصه گرفتمش بردم تو حیاط باغمون رهاش کردم. نمی دونی چه حس خوبی دارم! اینا تاثیرات وجود هم اندیشانه ها!

(ندا از کاشمر)

امید: سلاااااام؛ می گم تا حالا چقدر تو این مطلب عمیق شدیم که: "همه ی" مخلوقات خداوند براش عزیزن و توجه به اونا یعنی توجه به خدا. از گل و گیاه و جانواران ریز که یکیشون مورچه است و من خیلی دوستشون دارم گرفته تا... تا  ارزشمندترین مخلوق خداوند که انسانه. حتی کشتن حیوانات موذی هم در اسلام شرط و شروطی داره. باید بدون زجر دادن اونا و در مواقعی باشه که آلودگی و یا بیماری ایجاد کنن و یا خطری داشته باشن؛ پس اونا رو هم بی جهت نباید کشت؛ مثلا یه سوسک داره تو بیابون برا خودش صفا می کنه ما دنبال لنگ کفش بگردیم و... راستی! چند روز پیش تو یه جاده خاکی خلوت خلوت، داشتم با ماشین زیگزاگی می رفتم. کنار دستیم بهم گفت: چرا اینطوری داری رانندگی می کنی؟ گفتم آخه می خوام مورچه ها زیر چرخ ماشین نرن. با تعجب گفت: مگه می بینیشون؟ گفتم: آره! نیگا کن! از این مورچه درشتا هستن.     

******

سلام امید و نیک اندیشان؛ مادر شوهرم می گه: هر وقت می خوای گلا رو آب بدی بگو برسه به خیر رفتگان. خیلی ثواب داره. خیلی دوسش دارم. ماهه.

(مهتاب، همدان)

******

سلام گل اندیشان؛ یه تجربه! هرگز به خاطر چیزهای بی ارزش، خودتون رو ناراحت نکنید.

(نازنین رزمجو)

امید: سلام به همگی؛ می گم حواستون بود نازنین خانوم چی گفت؟ از کنار بعضی جملات، ساده نباید رد شد. دنیا حرف توشه.  

******

سلام آقا امید؛ یه ساعت پیش به پدرم گفتم بره بیرون یه چیزی بخره گفت نمی رم خسته ام. این اولین بار بود نه می شنیدم. اونقدر گریه کردم که... همه می گن با این روحیه ام نباید ازدواج کنم؛ اما دست خودم نیست. چیکار کنم اینطوری نباشم؟

(ناهید، شهر قدس)

امید: قدم اول آگاهیه که به دست آوردی؛ حالا باید قدم دوم رو برداری. چیه؟ تمرین!     

******

سلام؛ کتابی که می خوام معرفی کنم جواب خیییلی از سؤالای هم اندیشان توش هست. کتاب پرفروشیه که خیلی خوب و جذاب نوشته شده و تصویرای ذهنی خوبی هم داره. کتاب: فراز و فرود خوشبختی؛ نوشته: دنیس تریچر. این هم جملاتی از کتاب: "همه ما تنها هنگامی قدر مواهب زندگی را می دانیم که از دست می روند زیرا این زمانی است که انتظار و توقع ما برای داشتن آن به پایان رسیده است یا دیگر توقع داشتن آن را نداریم. شکرگزار بودن یکی از ارکان با اهمیت خوشبختی است و به میزان زیادی به دستیابی به آنچه که انتظار آنرا نداشته ایم بستگی دارد. به همین علت هنگامی که به کودک هر چه بیشتر و بیشتر چیزهایی را که می خواهد می دهیم در واقع او را از قابلیت خوشبختی محروم می سازیم زیرا او کمتر و کمتر سپاسگزار می گردد...." خلاصه از خوندش پشیمون که نمی شید هیچ، نگاهتون به زندگی و اتفاقاتش هم کلا تغییر می کنه.

(یاسمین، ١٣٧٠، خرمشهر یا همون خاراکس)

امید: راستی! بخش کتاب هم اندیشان (صفحه 490) امروز نوبت دوم به روز می شه. با کمی تاخیر که باید ببخشید. البته تاخیرش رو اعلام کرده بودیم.

******

سلام امید؛ واقعا خسته نمی شی هر روز اینقدر پیام می خونی؟

(تنها یزدی باشگاه)

امید: سلاااام؛ می گم حواست هست که چی می گی؟ الان کلللی یزدی می ریزن سرت. بابا! ما همایش تو یزد گذاشتیم. همایش! بعدشم می دونی چرا خوندن این همه پیامک خسته ام نمی کنه؟ چون این پیامکا توشونه. اینا....

******

سلااام بر امید  و دوستای گل هم اندیشم؛ فقط خواستم بگم که واقعا احساس می کنم خیلی تغییر کردم و پخته تر شدم. قبل از انجام هر کاری واقعا به نتایجش فکر می کنم و خیلی صبورتر از قبل شدم و اینا رو مدیون تجربه هایی هستم که بی هیچ چشمداشتی شما به اشتراک گذاشتین.

(فاطمه ام، 19 ساله)

******

سلام امید؛ من تا چند وقت پیش هر چی از این زندگی کشیدم به خاطر همین قضاوت اشتباه و عجولانه ام بود. همین باعث شد عزیز ترین کسامو ناراحت کنم. مادرم، پدرم، داداشم؛ اما حالا همین قدر بس که می دونم چقدر دوستشون دارم و چقدر اشتباه کردم که باید با تموم سخت بودنش، جبران کنم. من می دونم این لطف خدا بود که از بین همین پیامکا راهمو پیدا کردم . پی به اشتباهاتم بردم و فهمیدم هیچکس قرار نیست با قضاوت های من عوض بشه تا خودم تغیر نکردم.

(زهرا، کاشان)

******

سلام؛ امید! الان ساعت 40 دقیقه بامداده. نمی تونم بخوابم. راستش عذاب وجدان دارم بابت قضاوت عجولانمون... امید! ما رو می بخشی؟

‏(صدیقه)

امید: سلام؛ راستش! دیروز با درج اون پیامک ها فقط خواستم هممون که اولینش خودم باشم، درس بگیریم که زود قضاوت نکنیم. همین! از پیامک هایی که دیروز تا حالا می فرستین معلومه که همه قبول داریم زود قضاوت کردن اشتباه محضه. راستش! چند روز پیش داشتم دو نفرو با هم آشتی می دادم. یکیشون می گفت: آخه من چطور باهاش آشتی کنم؟ می دونی درباره ام چیا گفته؟ گفتم: این حرفا رو از خودش شنیدی؟ گفت: نه! دیگران برام خبر آوردن. گفتم: دیگران؟ از کجا می دونی دیگران اون حرفا رو درست بهت گفته باشن؟ چقدر اطمینان داری اون طرف، دقیقا همین حرفا رو زده باشه؟ چرا با حرفای دیگران داری "قضاوت" می کنی؟ راستش! چیزی نداشت که بگه و به فکر فرو رفت. خب! چیزای دیگه هم بهش گفته بودم. اینکه این ماییم که باید همه چیز رو درست کنیم و نباید منتظر دیگران باشیم که درستش کنن. اینکه دنیا ارزش این قهر و کدورت ها رو نداره و... خلاصه بعد از چند دقیقه که فکر کرد گفت: بزودی برات خبر میارن که باهاش سلام و احوال کردم. آدم عاقلی بود. خدا حفظش کنه که حرف حساب رو پذیرفت. این وسط، خدا چقدر خشنود شد. خدا همینو از ما می خواد.  

******

امیییید؟! من گشنمه! آره جدی گفتم. چند روزه که بهم غذای روح نرسیده. خب... چون امتحان داشتم حس و حال کتاب خوندن نبود؛ اما خوندن هم اندیشان یه توفیق اجباری برای پرورش روح بود... دیگه بی خبر نذاری بری هااا!!!

(آیدا حیدری، انزلی)

******

امید: سلام؛ می دونم که قبل از هر چیز، حتی احوالپرسی، باید بگم که چرا باشگاه، این چند روزه، به روز نشد! اما قبل از هر چیز می خوام هممون یه درس بگیریم. اینکه زود قضاوت نکنیم. جدی می گما! زود قضاوت نکنیم. به پیامک بعدی که نمونه هاش هم کم نبود توجه کنید...

******

امروز تو هم اندیشان قدیم یکی گفته بود اگه امروز روز حرف های نگفته بود بی رودرواسی به امید چی می گفتی؟ من می گم: امید! واقعا خودتو گیر آوردی؟ کسی تو رو مجبور نکرده مسئول باشگاه بمونی! خیلی راحت می تونی استعفا بدی و بری ریاستت رو بکنی. والا اون زمانا که پیام رئیس بود از این مسخره بازیا نداشتیم. اگر هم یه روزی کاری داشت به جاش یکی رو میاورد. شما دیگه شورشو درآوردین.

امید: البته همه ی قضاوت ها هم به این تندی نبود... 

******

سلام؛ این چه بلاییه داری سرمون میاری امید؟ نکنه داری باشگاهو تعطیل می کنی؟ بهمون رحم کن امید! خواهش می کنم.

(مریم)

******