بحث آزاد

دوستانم همه نابند؛ طلاسیری چند؟

درد  دور از همه شان باد؛  بلا سیری چند؟

بی گل روی عزیزان  نفسم میگیرد

 بی حضور رفقا صلح و صفا سیری چند؟

سلام .

(زهرا هستم از میاندواب. خ. کمربندی)

پیام: سلام . عجب دوبیتی قشنگی . آفرین .  زهرا خانم با این دو بیتی مقدمه امروز رو گفت . پس بریم سراغ بقیه بچه ها .

******

سلام برهمه می خواستم ازشما بخاطر پیامک هاتون تشکر کنم به خاطر بودنتون به خاطر جذابییت تون متشکرم که هستید

(امیر تبریز)

پیام : ما هم از بودنت ممنونیم .

******

بقیه در ادامه مطلب...

الهی!  چرا بگریم که تو را دارم  و چرا  نگریم که منم .

(علامه حسن زاده آملی)

پیام : سلام بر همگی . امیدوارم که حال همه تون خوب باشه ؛ اگه هم حال بعضی ها خیلی رو به راه نیست امیدوارم این چند دقیقه ای که با ما هستین یه کم بار دل تون سبک تر بشه  و آروم تر بشید . آدمیم دیگه . یه روز حالمون خوبه یه وقتی هم خوب نیست . اما در هر حالی که باشیم دور هم بودن یه حس خوبی به ما منتقل می کنه . مخصوصا ما که یه جورایی به هم عادت هم کردیم . امید که از مشهد برگشت یه حرف جالبی زد . گفتش انگاری همه دوستانی که اومده بودن همایش  از یه سنخ بودن!!   نمی تونم خیلی دقیق معنیش کنم ولی به هر حال یه چیزی این جمع رو شکل داده دیگه . یه حس مشترک . کسی که به زور اینجا نیومده !! حلوا هم که تقسیم نمیشه.  این همه هم برنامه تلویزیونی و غیر تلویزیونی هست. چرا اینجا ؟.... خیلی ها اومدن به این باشگاه و رفتن ؛خیلی ها هم اومدن و دیگه نرفتن . اونهایی که نرفتن ؛ یعنی یه فصل مشترک با هم دارن . یه چیز دیگه هم می خوام بگم . امید اینجا "کار" نمی کنه . امید داره اینجا "زندگی" میکنه . با شما می خنده ، با شما بغض میکنه  و با شما  فکر میکنه  و همینه که رنگ و بوی دیگه ای به باشگاه داده . و حالا بعد از دوسال دور هم بودن و گپ زدن  راجع به موضوعات مختلف ، جمع هم اندیشان خیلی خودمونی شده . آدم راحت حرفشو می زنه . خیلی راحت . پس خودمونی میگم : خوش آومدین  .

******

امید: سلام به همه دوستان من؛ می گم بخش هم اندیشان نخبه و دانشگاهی و هنرمند و... هم به روز شده ها! یه سری بزنید بد نیست! برین ببینین چه خببببره! به تدریج نوبت بقیه اسامی هم که ارسال کردین می شه؛ ولی اگه بعد از یکی دو ماه نشد؛ حتما دوباره ارسال کنین.

******

سلام امید؛ وقتی امشب دختر همسایمون اومد تا کتاباشو جلد بگیرم اون الگوی ذهنی رو که یکی از نعمت های خداوند اینه که مردم بهت نیاز داشته باشن رو تو ذهنم آوردم و کمکش کردم. واقعا لبخند خدا رو حس کردم.

(زینب از گناوه)

******

بقیه در ادامه مطلب...

امید: سلاااام؛ یه خبر بدم؟ روابط عمومی شبکه چهار اعلام کرده که: "تعداد  پیامک های باشگاه هم اندیشان در شش ماه گذشته به بیش از نیم میلیون رسیده." واااای! یعنی من و پیام این همه پیامک خوندیم؟!!! اگه همه اش رو هم نخونده باشیم حداقل نصفش رو که خوندیم؟! درهرصورت، از همتون ممنونم که با پیامک هاتون باشگاه رو زنده نگه داشتین و بازم از همه اونایی که به خاطر محدودیت هامون پیامکشون درج نشده عذر می خوام.

******

سلام؛ امروز صبح که وسایلامو بردم خوابگاه دیدم تو اتاق یه نفر داره تلتکست می خونه. تا گفتم هم اندیشان رو هم می خونی؟ اومد بغلم کرد و گفت: "آره!!!" چقدر خوشحال شدم که بالاخره یه هم اندیش دیدم. اسمش عزیزه هستش....

(زهرا محمدخانی و عزیزه، طلبه های حوزه علمیه...)

******

بقیه در ادامه مطلب...

سلام بکراندیشان خداجوی؛ الان ساعت 11 شبه و تو جامم و چشمام پر از اشک شوق. خدا رو شکر می کنم که چنین فضای پاکی که پر از تجربه و تلنگر و تذکره وجود داره و ما از وجودش نهایت سود و فایده رو می بریم...

(سمیه ام 25 ساله از مرند. لطفا برا مامان دوستم که من هم اندیشش کردم دعا کنید. واقعا ممنون که هستین)

امید: سلام به همه؛ راستش! منم خیلی وقت ها به این موضوع فکر می کنم. هرچی بیشتر فکر می کنم، بیشتر به اهمیت کارمون پی می برم؛ چون انسان برای اینکه راه کج نره و بهتر زندگی کنه، "مرتب" به تجربه دیگران و تلنگر و تذکر، نیاز داره و باشگاه هم اندیشان واقعا داره بخش بزرگی از این کار رو تو زندگی هممون انجام می ده.  

******

سلام؛ آخه کدوم پدر و مادری پیدا می شه که بد فرزندشو بخواد و دشمنش باشه. چرا ما باید حرف حرف خودمون باشه. دلم گرفته. چند شبه برادر 24 سالم به خاطر عشق دختری که هیچ تناسبی با هم ندارن خونه نمی ره و تو مغازش و رو زمین سرد می خوابه. بدون غذا. وقتی دیدمش آتیش گرفتم. دلم براش می سوزه که متوجه نیست داره خودشو بدبخت می کنه. مامانم حتی سرسفره با هر لقمه غذا گریه می کنه که چرا بچش نیست غذا بخوره. با هزار دلیل و مدرک بهش گفتیم که دختره به دردش نمی خوره؛ اما متوجه نیست. ها و پا! چکار کنم؟ شما کمکم کنید.

(فاطمه، 26 ساله از تهران)

امید: معمولا باید کاری کرد که کار به اینجاها نرسه؛ چون وقتی برسه راه حلش آسون نیست؛ ولی باشه! بازم فکر می کنیم ببینیم چه کار می شه کرد؟ اول پیامک بنویسین: راهکار

******

بقیه در ادامه مطلب...

سلام؛ اگه گفتین امروز چه روزیه؟ بله! روز حسرت خوردن! بچه های مشهد الان میان از همایش تعریف می کنن و ما هم حسرت می خوریم. می گین نه؟ نگاه کنین.

(پگاه، ۶۹، دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا از کرمانشاه)

امید: سلااااااام؛ چه حس خوبی دارم که دوباره دور همیم. یه کم با همیشه فرق داره. شاید دلیلش اینه که تو همایش مشهد اون همه شور و شوق رو دیدم. شور و شوق برای باشگاهی که "فکر" عرضه می کنه و این خیلی ارزشمنده. راستش! یکی از آشناهامون که یه آقای 24 ساله است باهام اومده بود همایش. بهم گفت: "امید! راست می گفتی! هم اندیشان یه سر و گردن با بقیه فرق دارن. حداقل از خود من که یه سر و گردن بالاتر بودن. اصلا ظاهرشون هم اینو نشون می داد." گفت: "چهار تا خانوم و آقا وارد سالن شدن. با خودم گفتم: چرا اینا با بقیه فرق دارن؟! بعد دیدم اشتباهی اومدن." راستی! اگه می خواین درباره همایش بگین فقط حواستون رو جمع کنین، حرص پگاه خانوم رو درنیارین؛ چون حقوق جزا داره می خونه! اونم کارشناسی ارشد. ممکنه عصبانی بشه و...

******

بقیه در ادامه مطلب...